Dzień Pracowników Opieki nad Osobami Starszymi

Dzięki ich ciężkiej pracy i wytrwałości nasz świat może być piękny także w jesieni życia…

Cieszymy się z życia, gdy jesteśmy młodzi i zdrowi. Nie potrzebujemy wtedy pomocy i wydaje się nam, że nigdy jej nie będziemy potrzebować. Jednak czas szybko biegnie i później zawsze nadchodzi moment, gdy zupełnie niespodziewanie czujemy się bezsilni, słabi, niedołężni. Wtedy jakże często żałujemy, że wcześniej nie pomyśleliśmy o tym, że kiedyś będziemy niedołężni, samotni, a nawet bezsilni. Oczywiście nie przyszło nam wcześniej do głowy znaleźć sobie kogoś, kto by się nami zaopiekował. Całkiem nagle nie ma przy nas zatem nikogo. A właśnie w takich okolicznościach najbardziej potrzebujemy osoby, która chociaż tylko będzie fizycznie tu i teraz z nami, porozmawia, ze współczuciem uśmiechnie się do nas, pomoże nam umyć się i ewentualnie nakarmi. Wtedy, kiedy stajemy się coraz bardziej bezradni, rozgniewani na swój los – bywamy też coraz bardziej rozgoryczeni, więc i nierzadko złośliwi dla otoczenia.

Jeżeli mamy szczęście, to akurat wówczas jakby cudem zjawiają się przy nas ludzie, którzy nieoczekiwanie oferują nam swoją pomoc…

Opieka nad osobami starszymi, zwłaszcza chorymi i leżącymi jest bardzo trudna.

Będąc po groźnym wypadku w szpitalu podziwiałam pielęgniarki i salowe, które z uśmiechem na twarzy odpowiadały chorym osobom na pytania, znosiły ich humory, kaprysy, krzyki i czasami nawet wyzwiska.

Widziałam także rozpacz w oczach tych chorych, którzy byli wypisywani ze szpitala do domu i zastanawiali się, jak sobie poradzą, gdyż nikt na nich nie czekał - a oni potrzebowali całodobowej opieki.

Nasze społeczeństwo się starzeje, a opiekunów dla osób starszych ciągle brakuje. Zresztą osobiście się temu wcale nie dziwię. Jest to praca ogromnie ciężka, wymagająca stale mnóstwa cierpliwości i empatii, lecz niestety ...bardzo kiepsko płatna. Zróbmy wszystko, co w naszej mocy, aby pracownicy opiekujący się ludźmi niesprawnymi byli stale systemowo dowartościowywani i aby zawsze czuli się docenieni przez społeczeństwo.

Tylko dzięki opiekunom w sile wieku będziemy mogli spędzić resztę naszego życia godnie, ponieważ regułą Natury jest fakt, iż wszyscy starzejąc się z czasem stajemy się bardziej i bardziej bezradni jak coraz mniejsze dzieci, aż w końcu gaśniemy.